Duurzaamheid
maar dan anders
Groei betekent materiële vooruitgang. Dat klinkt logisch, maar we kunnen ons oprecht afvragen of het leven er hier vandaag nog veel beter van wordt. Als groei echter niet over materiële vooruitgang gaat, waarover gaat het dan wel?
Probleem
Onze focus – die van de politiek en het bedrijfsleven, maar ook die van ons als individuen - ligt vandaag op een streven naar ‘meer’. We leven in een systeem waarin we er met elkaar van overtuigd lijken dat voldoende nooit genoeg kan zijn. Meer is altijd beter. Al enige tijd groeit het besef dat we met dat streven een steeds zwaardere last op de schouders van de toekomst leggen. Vervelender is echter dat dat streven ons niet gelukkiger maakt in het hier en nu. We streven naar meer in de verwachting dat het leven beter wordt, maar het tegenovergestelde lijkt te gebeuren. Hoe kan dat nou?
Oorzaak
Het zou de aard van de mens kunnen zijn, dat streven naar ‘meer’. Het zou echter ook het gevolg kunnen zijn van de (historische) noodzaak te moeten leven met schaarste. Tekorten zijn tenslotte de norm in de natuur en het streven naar meer is het logische pad vooruit. Niemand lijkt zich echter ooit te hebben afgevraagd wat er zou moeten gebeuren als er geen schaarste meer zou zijn. Er is eigenlijk geen alternatief voor het streven naar meer. Er bestaat geen beeld van een samenleving waarin voldoende genoeg is. We hebben kortom geen idee hoe het anders zou moeten - of kunnen.
Richting
Groei lijkt te moeten gaan over materiële zaken en daarmee over 'hebben'. Maar zou het ook niet kunnen gaan over 'zijn'? Groei op deze manier gedefinieerd gaat niet over het verzamelen van meer bezit of meer ervaringen, maar over het beantwoorden van de vraag waar leven eigenlijk over gaat. Wat is de zin van mijn bestaan? Waarom ben ik hier? Er is voor velen geen collectief antwoord meer om op terug te vallen, maar daarmee zijn deze vragen niet verdwenen of beantwoord - of minder relevant geworden. Zijn gaat over de groei van het individu, niet als consument, maar als mens.
Hoe
Duurzaamheid kan niet alleen gaan over fossiele brandstoffen of hergebruik van materialen. Het moet ook gaan over samenleven, over mensen. Wat hebben we aan een duurzamer wereld als we elkaar nog steeds de schedel inslaan over het bezit van bepaalde grondstoffen? Toch is dit iets waarover bijna niet gesproken wordt. Het wordt tijd dat dat verandert. Een mens is zoveel meer dan een consument. Een duurzame wereld, een duurzame samenleving, begint in onszelf. Niet het collectief, maar het individu is het startpunt. Aanzetten tot nadenken hierover, inspireren en verbinden is derhalve het hoe.
Werk
in
uitvoering
Uijver is zaaien en wachten tot het zaad wortel schiet en groeit. Hier tref je links naar wat tot op heden opgekomen is.
Wie
Mijn naam is Arian Ooijevaar. Na een studie Geschiedenis heb ik bijna 30 jaar aan de menskant in de IT gewerkt. Ik heb gezien hoe de technologie ons vanuit het verleden naar de toekomst heeft geleid. Ik heb echter ook gezien hoe het ons als mensen niet dichter bij onszelf of bij elkaar heeft gebracht. De vraag wat voor wereld we eigenlijk willen wordt nergens gesteld. En die vraag is wat mij betreft urgenter dan ooit. Als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg. Ik denk dat meer van hetzelfde niet leidt naar beter. En ik denk wel dat dat uiteindelijk is wat we allemaal willen.
Contact
Gefascineerd of geïnspireerd? Zin om iets in beweging te brengen of mee te denken? Ik hoor graag van je. Gebruik het contactformulier hiernaast om me een berichtje te sturen. Ik kom gegarandeerd bij je terug.
Verantwoording
Site gebouwd op basis van een ontwerp van HTML5Up.
Beeld van unsplash.com, met dank aan Patrick Hendry, Ishant Mishra, Abhishek Vishwakarma, Robin Philpot, Paul Bulai, Daniel Dan, MXI Art, Conor Sexton en Ron Lach via Pexels.
Uijver
KVK 83757783
Bank NL58 ASNB 8821114449
